Pater Pio - Padre Pio - San Pio

<body bgcolor="#322012" leftmargin="0" marginheight="0" marginwidth="0" topmargin="0"> <h1>Lijden en mystiek<br> </h1> <h1>Pio was een mystiek begenadigde man van gebed. Nog zeer jong voelt hij zich reeds aangetrokken om veel te bidden. Uit de gepubliceerde briefwisseling van Pio (tot 1923) komt overduidelijk naar voren dat hij de gave van het mystieke gebed al vroeg in zijn leven ontvangen heeft. Omdat zijn geestelijke leider er hem nadrukkelijk om verzoekt, schrijft hij met schroom over de groei in zijn vereniging met God, over zijn bijzondere begenadiging en zijn antwoord er op. Wanneer hij herhaaldelijk schrijft dat hij ‘brandt van liefde voor God,’ is dit geen grootspraak.<br> <br> </h1> <h1>Zoals reeds aangegeven, is hij in zijn overwegingen en gebed met een totale overgave gericht op de lijdende Christus. Hij ziet het als zijn roeping om te delen in het verlossende lijden van Jezus en zo mee te verlossen en mee te strijden tegen het mysterie van het kwaad waarvan hij en zeer scherp aanvoelen heeft. In de gepubliceerde briefwisseling verwoordt hij dit herhaaldelijk. Eén citaat om zijn visie op zijn roeping te illustreren: “Jezus kiest zielen uit, en onder hen heeft Hij ook, ondanks zijn onwaardigheid, mijn ziel uitgekozen om Hem te helpen in het grote werk van de verlossing van de mens. En hoe meer deze zielen lijden zonder de minste troost, des te meer worden de smarten van de goede Jezus verlicht. Dat is de reden, waarom ik verlang altijd meer en meer te lijden, en te lijden zonder vertroosting. Daarin vind ik al mijn vreugde. (sept. 1912). Het verlangen om veel te lijden is sterk beïnvloed is door de Franse 19de-eeuwse offermystiek: hier en nu met Jezus verlangen mee te lijden en zijn lijden helpen verlichten, zoals Pio het uitdrukt: “Simon van Cyrene willen zijn”.<br> <br> </h1> <h1>Gestigmatiseerd<br> </h1> <h1>Onnodig te zeggen dat de stigmata die pater Pio in 1918 ontving, een uitdrukking zijn van zijn grote aandacht voor de lijdende en gekruisigde Christus en zijn verlangen om met Hem verenigd te zijn in zijn lijden. Dat wil helemaal niet zeggen dat hij verlangde naar deze zichtbare stigmata! Integendeel, hij schrijft aan zijn geestelijke begeleider: “Mijn God, wat voel ik een schaamte en vernedering als ik bekend moet maken wat U hebt gedaan in dit ellendig schepsel” (22-10-1918). Ik wees er reeds op dat deze stigmata voor velen meteen een onmiskenbaar teken van ‘heiligheid’ zijn terwijl ze door anderen met een groot wantrouwen en ook ongeloof benaderd worden. De stigmata van pater Pio zijn herhaaldelijk voorwerp geweest van een uitvoerig medisch onderzoek. De onbevooroordeelde onderzoekers hebben moeten erkennen dat hier geen vervalsing in het spel was en dat men medisch gezien, voor een raadsel stond. Te meer omdat men bij Pio niet van een onevenwichtige persoonlijkheid kan spreken. Volgens de visie van Giorgio Chruchon, s.j. professor in pastoraal psychologie, is het meer: "De realiteit van de stigmata (van pater Pio) is vooral zeker omdat zij geïntegreerd zijn in een leven dat geheel gewijd is aan God en het gebed, aan de dienst aan de naaste (en niet in de beslotenheid van louter contemplatie), in een leven van onvoorwaardelijke trouw, zonder neurotische verschijnselen, in een leven van geduld en heldhaftige gehoorzaamheid, ook ten aanzien van de disciplinaire maatregelen die tegen hem genomen werden, in een leven van voorbeeldige en algemene liefde die niemand wilde kwetsen."<br> <br> </h1> <h1>De dagelijkse eucharistie<br> </h1> <h1>In het licht van het voorgaande kan het geen verwondering wekken dat het vieren van de eucharistie  voor Pio een intense beleving van het levensoffer van Jezus Christus  een uiterst centrale plaats innam in zijn leven. Hij vierde de eucharistie met een diepe concentratie op een verzonken zijn in het lijden van Jezus en in Gods liefde. Hij droeg bij de offerande ook de intenties op van alle mensen die hij in de biechtstoel ontmoette, van de mensen die hem daarom verzochten via de vele duizenden brieven die hem dagelijks van over de hele wereld gezonden werden. Het bijwonen van een eucharistieviering van pater Pio maakte telkens een diepe indruk op de aanwezigen.<br> <br> </h1> <h1>Wereldwijd vermaard biechtvader<br> </h1> <h1>aast het vieren van de eucharistie was het sacrament van de verzoening een tweede pool in het beleven van zijn roeping. Pater Pio werd als biechtvader wereldwijd bekend. Van 's morgens vroeg schoven lange rijen mensen aan, mensen die soms al dagen hun beurt afwachten. De getuigenissen over zijn helder inzicht (dat met verstomming kon slaan) in het hart van de biechtelingen, zijn trefzekerheid, zijn soms harde en doortastende aanpak, maar ook zijn grote hartelijkheid en warme bekommernis zijn bekend. Deze biechten waren vaak het begin van een heilzame ommekeer in het leven. De stroom van mensen die van overal hun zonde en hun pijn aandroegen in de hoop vergeving en barmhartigheid te ontmoeten, inzicht te ontvangen, bemoediging te krijgen, zijn een sterk teken van de nood aan bevrijding die leeft bij veel mensen.<br> </h1> <h1>Pio was niet alleen een zeer druk benomen biechtvader maar gaf ook geestelijke leiding aan zeer veel mensen. Hij begon daarmee vrijwel onmiddellijk na zijn aankomst in San Giovanni Rotondo. Opvallend was zijn uitgebreide schriftelijke geestelijke begeleiding.<br> <br> </h1> <h1>Concrete naastenliefde<br> </h1> <h1>De lijdensspiritualiteit van Pio heeft als belangrijk kenmerk dat hij veel aandacht heeft voor de lijdend medemens. Terecht schrijft hij "Ik word verteerd door liefde tot God en tot de naaste." In 1914 schrijft hij dat hij ervaart dat “God hem de genade van het medelijden met de ellende van anderen” heeft gegeven. "Bij het zien van een arme voel ik diep in het middelpunt van mijn ziel een onmetelijk verlangen opkomen om hem ter hulp te snellen, en als ik de neiging van mijn hart zou volgen, zou ik zelfs mijn kleren uittrekken om die arme te kleden." (26-03-1914). Hij wil een Simon van Cyrene zijn die niet alleen het kruis van Jezus helpt dragen maar die ook het lijden van veel mensen helpt dragen en verlichten.<br> </h1> <h1>Hij doet dit in de biechtstoel, de geestelijke begeleiding en zijn gebed, maar ook door het bevorderen van een hele reeks sociale projecten. Het meest bekende is het grote ziekenhuis, de 'Casa Sollievo della Sofferenza', 'Huis tot Verlichting van het Lijden.' Hij staat echter ook aan de wieg van een aantal andere sociale projecten. De christelijke naastenliefde is immers maar volledig als zij 'de liefde beoefent als sociale rechtvaardigheid'.<br> <br> </h1> <h1>Tenslotte over Pater Pio<br> </h1> <h1>En tenslotte nog dit: Hoewel pater Pio maar enkele uren per dag sliep en nauwelijks iets at, schoten er waarschijnlijk niet zoveel uren over om met medebroeders ontspannen samen te zijn. Het doet goed te lezen dat hij dan een aangename medebroeder was met veel zin voor humor...<br> <br> </h1> <h1>bron: Don Enrico Seidel <br> <br> <br> <br> </h1> <h1> <br> </h1> <p> <br> </p> <p></p> <script type="text/javascript"> var gaJsHost = (("https:" == document.location.protocol) ? "https://ssl." : "http://www."); document.write(unescape("%3Cscript src='" + gaJsHost + "google-analytics.com/ga.js' type='text/javascript'%3E%3C/script%3E")); </script> <script type="text/javascript"> try { var pageTracker = _gat._getTracker("UA-4642260-15"); pageTracker._trackPageview(); } catch(err) {}</script></body>